Vacation equals Stress

Het is donderdagavond, iets over 12'en. Ik zit bij mijn ouders thuis in het Friesche Landt, want wij gaan over een paar uur richting de sneeuw, Oostenrijk. Nou jodelend is het nog ganz nicht! Ik licht mij nader toe.

Wij kunnen de klok erop gelijk stellen. De avond voordat wij op wintersport gaan, is het chaos in huis. De organisatie van deze vakantie begint al zo'n maand van te voren waardoor alles tot in de puntjes geregeld is. Dat denken we dan tenminste. Toch, bij mijn vader wil het nooit rustig verlopen en is er elke keer weer: STRESS. Het gaat elk jaar weer om de 'laatste kleine spulletjes' die je makkelijk vergeet. Nou ja vergeet.. Door de goede voorbereiding is er zo tactisch ingepakt, dat we nou niet meer weten of we het nou wel, of niet ingepakt hebben. Dus, checken! Voor het slapen gaan loopt mijn vader in de woonkamer 10km te ijsberen, aan de ene kant een goede fysieke voorbereiding...

Wat leuk is om te vermelden is dat ik het redelijk frappant vind dat het doosje met opladers, batterijen en andere elektronica elk jaar groter wordt. Wat een mens allemaal niet nodig heeft aan technologie in de bergen! De tupperware afdeling bij de Blokker heeft sowieso een goede aan ons!
Desalniettemin, als wij over een aantal uren eindelijk in de bepakte auto zitten, kan onze vakantie beginnen. Ik heb er veel zin in. Ook al zitten we straks waarschijnlijk 9 uur achterin met de hond op schoot...

Preview Booktrailer

Zoals eerder genoemd, vertegenwoordigt mijn werkgroep op school dit blok een uitgeverij. Wij zijn uitgeverij Mynx, 'voor de magische lezer'. In de (fictieve) Mynx-aanbiedingsbrochure, die op dit moment in productie is met Adobe Indesign (zie hieronder) moet onze werkgroep 8 boeken aanbieden. Hieronder een voorbeeld van een linker en rechterpagina: Als bijlage bij deze prospectus komt er een dvd van 8 boektrailers, van ieder groepslid 1. Hier alvast een voorproefje. *used for school purposes only De deadline is 28 januari. De brochure moet dan af zijn, gedrukt en gebonden zijn. Daarnaast moeten de 8 losse trailers aan elkaar geplakt zijn tot 1 film. Bij voorbaat dank aan onze superplakker; N. Veenemans.

Het Horecava Chicken Mysterie

Het leven van een student is helaas niet gratis. Daarom wordt er hier en daar wel het een en ander gebeund met bijbaantjes. Zo verdien ik ook wat extraatjes bij elkaar met verschillende promotieklusjes. Aangezien de crisis sterk toeslaat in mijn portemonnee, was er tot mijn grote vreugde vorige week weer feest in de evenementenhal RAI te Amsterdam. Wel te verstaan, in onze achtertuin, aangezien ik met mijn zus aan de overkant woon. Overvolle parkeerplaatsen, files, en mensen met uitpuilende tassen zijn het gevolg van de 4-daagse Horecava 2010 beurs. Van barbeques tot amuses, van workshops tot het eten van een sample van de 2 meest geliefde mannen op aarde, Ben&Jerry, er is genoeg te doen, te zien, en te proeven op deze beurs. Ik moest hier aan het werk voor een bedrijf die kijkt naar de omstandigheden van horecawerknemers en hier onderzoek naar doet. Daarnaast waren er nog meerdere werkfuncties die 'bemand' moesten worden. En daarmee bedoel ik, de posities in een pak. Jawel, in een pak anoniem struinen over de beurs om een product te promoten. Er waren drie toonaangevende 'pakken' op de Horecava dit jaar. Een daarvan was VIC (het VragenInformatieCentrum), een grote opblaaspop. Hierin zat mijn zus toevallig, waarvan ik regelmatig een sms ontving als zij in het pak zat met: "Ik voel me opgeblazen..." Het vreemde vond zij, dat de bezoekers van de beurs VIC omhelsden, sloegen, schopten en zelfs kusjes kwamen geven. Bij de 'niet-opgeblazen' mens is de gedachte dat er een normaal persoon in de pop zit, ver te zoeken. Conclusie; alle grenzen van schaamte vervallen zodra je anoniem en opgeblazen bent! Maar er waren nog 2 andere befaamde pakken. Deze stonden aan het einde van de beurs bekend als de HYPER-ADHD-CHICKENS. Deze kippen (of hanen... de discussies hierover waren groot) renden over de beursvloer, dansten, tokten en deden zelfs pogingen tot vliegen. Zij spraken geen woord, slechts het woord dat een kip uit zou kramen. Bij de vraag van een nieuwsgierige bezoeker aan kip 1: "Kunt u ook eieren leggen?", zakte de kip door zijn knieën/poten en trok een flyer uit zijn achterste! Deze flyers waren binnen no-time op, en de grote vragen die er heersten bij het publiek waren: Wie zijn die lijpe kippen toch? Waarvoor werken ze, en wat doen ze hier? Het gerucht ging dat zij Turkse pizza's representeerden, met kippenvlees. Dat interesseerde overigens niemand, want deze Chickens waren The Entertainment Factor van de Horecava. Zo verdient iedere student zijn boterhammetje bij. Maar deze kippetjes zullen blij zijn dat zij anoniem waren...
Hieronder een korte impressie.

Superman? SuperOpa!

In januari 1920 werd mijn opa geboren in Eindhoven. Hij heeft altijd in de technische branche gewerkt, onder andere bij Philips. Hij is al een redelijke tijd gepensioneerd, maar zijn interesse voor techniek is nooit verloren gegaan. Email, MSN, Skype, Google, Youtube, mijn opa weet het allemaal.

Afgelopen zaterdag vierde mijn opa Toon zijn 90ste verjaardag, die hij zelf tot in de puntjes geregisseerd had. De uitnodiging, de catering en de genodigden (ook al is deze lijst helaas flink gekrompen door de jaren heen) heeft hij zelf geregeld met zijn nieuwe mobiele telefoon.

Een half jaar geleden vroeg mijn opa of ik en mijn zus met hem mee wilden gaan naar enige elektronicazaken, want hij wilde zijn laptop vervangen voor een vaste computer. "Die kleine lettertjes op de laptop zijn mij toch wel wat klein meidjes," was zijn argument met zijn nog altijd aanwezige Brabantse accent. Mijn zus en ik gingen de tocht aan naar Gorinchem, waar hij nog zelfstandig woont in een prachtig appartement. In de eerste zaak waar wij binnenkwamen, was het uitverkoop, top dus! Computer, scherm en toetsenbord waren sterk in de aanbieding. Uitverkoop of niet, mijn opa blijft een onderhandelaar. Hij sprak de verkoper aan met: "Goh, als ik nu deze computer koop, krijg ik dan een paar goede speakers erbij?" Of: "Goh, zullen we het bedrag afronden naar beneden?" Waar mijn zus en ik enig schaamrood op de wangen kregen, eindigde de onderhandeling uiteindelijk op een vriendelijke en grappige manier. "Nee heb je, ja kun je krijgen," is een van zijn gebruikte motto's. Er werd betaald, en de computer werd door ons geïnstalleerd in zijn huis. Een week later werd ik (weer in het Amsterdamse) gebeld door opa, of ik nog even langs kon komen om zijn printer, scanner en programma's te installeren. Ik kwam aan bij hem thuis en aanschouwde de mooie zwarte, chique computer. Naarmate ik dichterbij kwam, zag ik witte stipjes op de enter-knop, de delete-knop, on/off knop op de pc en beeldscherm, en nog meer op veel-gebruikte knoppen. Ik vroeg aan mijn opa: "Ehm, opa, waarom heeft u uw computer met typex beschilderd?" "Nou meidje, dan kan ik zien waar de knopjes zitten, meer reliëf begrijp je?" Ik vroeg hem waarom hij er dan geen stickers op geplakt had, waarop hij antwoordde: "Ach, die had ik toch niet in huis! En daarnaast, het is mijn computer, ik ga hem niet meer verkopen ofzo hoor!" Waarop ik heel hard moest lachen. Geweldig, typisch opa.

Terug naar zijn verjaardag van afgelopen zaterdag. De opkomst was geweldig en het was hartstikke gezellig. Van tevoren was hij al vastberaden over zijn cadeautip...
Mijn opa reist nog vaak en leest graag. Hij gaat regelmatig naar de bibliotheek om weer een nieuwe stapel leesvoer te halen. Na enig research op het internet is hij erachter gekomen dat er tegenwoordig een E-Book bestaat, waarmee je digitale boeken in een apparaat kunt laden en vanaf het apparaat kunt lezen. Wat doet mijn opa? Hij vraagt voor zijn verjaardag aan iedereen een bijdrage voor een E-book. "Superhandig voor op reis, en scheelt me de op en neertjes naar de bieb!" De spaarpot voor zijn cadeau was aardig gevuld, maar zijn kinderen (mijn moeder, oom, tante) wilden hem toch iets tastbaars geven op zijn feestje. Na een speech van mijn oom kreeg mijn opa een voorproefje op zijn E-book die hij zelf uit gaat zoeken (aangezien er meerdere soorten en maten op de markt zijn).

Ik vind het geweldig en fascinerend dat mijn opa zich nog zo interesseert in de overvolle mediawereld van tegenwoordig.
Één woord: SUPEROPA