Ik ben zojuist geretourneerd van een onverwacht, verrassend Pinksterweekend. Ook al vieren ze op Mallorca geen Pinksteren, dankzij deze Hollandse regeling, had ik een lang weekend vrij!
Nu is het zo dat mijn zuster stage loopt op het spaanse isla de Mallorca en dat ik haar erg graag wilde bezoeken, maar dit enigszins onmogelijk werd door mijn eigen stage hier in Nederland. (Ik hoor u denken: 'GOH, DIE ZUS ZIT TENMINSTE IN DE ZON, DIE HEEFT HET BETER BEKEKEN!' Ja dames en heren, u heeft gelijk.) Vervolgens heb ik toestemming gevraagd op mijn stage om 2 dagen extra vrij te krijgen in het Pinksterweekend. Ik zat al helemaal te smullen van de voorpret! Maar om terug te komen in de lijn van mijn verhaal, resume:
Zo'n anderhalve maand geleden werd bekend dat mijn ouders mijn inmiddels Mallorciense zus op gingen zoeken rondom de datum 20 mei. En dat is nu juist de verjaardag van mijn vader. Dus? Jawel, er moest iets ludieks verzonnen worden...
Na de gebruikelijke research op het internet naar de meest goedkope ticketaanbieder, kwam ik uiteraard uit bij het "trilplaat-in-sportschool-is-er-niks-bij"-Ryan Air. Desalniettemin, ook ik blijf een Hollander in financiële crisis dus, the cheaper, the better; boeken met die handel, gewoon doen!
20 mei was het zo ver. Mijn ouders waren al 2 dagen op het eiland nietsvermoedend aan het genieten van de zon. Tenminste, mijn vader.. Mijn moeder moest ik meenemen in het complot omdat je alleen met creditcard kunt betalen bij Ryan Air. En aangezien wij studenten niet vanzelfsprekend in het bezit zijn van een creditcard: MAMAAAA?? Voor de medewerkers van Ryan Air die dit lezen: ehm, Ideal een optie??
Weeze
Helaas vloog ik niet vanaf Schiphol, maar vanaf Weeze, Duitsland. Ok, goedkope ticket; check. Benzinekosten; oops! Ja, die kwamen er ook nog bij om naar Duitsland te rijden, maar ach, het was voor een goed doel! Eenmaal op Weeze gearriveerd en wachtend bij de gate, ging ik nog even mijn vader bellen:
"HAPPY BIRTYDAYYY TO YOUUU!! HOE IS HET DAAR ALLEMAAL, LEKKER AAN HET GENIETEN?"
"DANKJEWEL SCHAT, HET IS HIER GEWELDIG!"
*vervolgens volgt een verslag van 4 minuten waar ik niets van verstaan heb omdat ik ergens in een hoekje probeerde te zorgen dat hij geen 'vliegveld-achtergrond-geluid' zou horen. Met mijn hand over de speaker van mijn telefoon hopend dat er geen DING DONG: LADIES AND GENTLEMEN, FLIGHT 8472 GOING TO.. ETC ETC af zou gaan, kapte ik mijn vader enigszins af:*
"JA PAP, HIER IS HET DRUK OP STAGE, NET GELUNCHT EN GA ZO WEER VERDER."
"OH WIL JE JE MOEDER NOG EVEN SPREKEN??"
"NEE PAP, IK BEL VANAVOND WEL EVEN WANT IK MOET ECHT TERUG, HET IS HEEL DRUK."
"NOU FIJN SCHAT, GAAT DE TIJD TENMINSTE EEN BEETJE SNEL."
*alsjeblieft stop met praten en laat me ophangen voordat mijn plan in de soep loopt!*
"NOU, GENIET VAN JE DAG EN IK BEL STRAKS NOG WEL EVEN."
"OK, WERKSE!"
"DANKJEWEL PAP."
Boarding
Ja Connexxion en Ryan Air zouden broer en zus kunnen zijn. Het is echt alsof je op een bus stapt! Aan boord van het vliegtuig (met de trap, jawel) werd ik verwelkomd door een engelsman met tanden waar Ray Ban goed materiaal aan zou hebben bij het testen van hun zonnebril collectie, zomer 2010. Halleluja wat had deze man eng witte tanden, ik vroeg me gelijk af hoe snel hij een brainfreeze krijgt als hij een ijsje zou eten door de afwezigheid van zijn glazuur door het bleken. Maar dat terzijde.
Lopend door de cabine zocht ik een plekje waarbij ik enige eisen stel aan het niet willen zitten bij:
1. Stinkende oude mannetjes die een neut teveel op hebben en kwijlend op je schouder gaan slapen.
2. Stelletjes die romantisch samen naar de zon gaan en niet kunnen wachten tot ze in hun hotelkamer zijn.
3. Baby's. Spreekt voor zich.
En zo arriveerde ik bij rij 15: LEEG! Hatsee, aan het raam, top. Boekje erbij and I was ready for take-off!
Twee uur later landde ik (landen is een chique woord voor de manier waarop ik op Mallorca ben geklapt, maar vooruit). Ik had bewust een weekendtasje meegenomen zodat ik niet op koffers hoefde te wachten, dus ik stond als eerste buiten in de warme lucht, heerlijk. Links, rechts, links, rechts, voor, achter.. Wo ist meine Schwester? De pickup service had blijkbaar mijn bericht niet gekregen dat ik vroeger zou landen. Geen probleem, ze zal vast wel komen. Een half uur later werd ik gebeld door zuslief:
"Heeee ben je al geland?"
"Jazeker, al zo'n 45 min geleden."
"NIET!"
10 minuten later was ze er. Top.
Vervolgens zijn we naar de stad gereden voor een klein presentje. Ik kon natuurlijk niet met lege handen aankomen op z'n verjaardag! Dus een flesje bubbels was op zijn plaats. Na een ongeduldig smsje van mamslief: "Waar blijven jullie, ik kan bijna mn mond niet meer houden!" stuurde ik terug: "Laat papa de deur maar open doen zo." Hierop volgde: "Oke, dan ga ik wel naar de wc." "Maar mam, we zijn er pas over 7 minuten, ga je dan 7 minuten op het toilet zitten?"
Ik stopte maar met smsen, want anders zou meneer suspicious worden, en dat werd hij:
"Schat, wie blijft je smsen?"
"Ja die stomme smsjes steeds van Vodafone: Welkom in Spanje." Heel goed mam.
Aangekomen bij hun hotel ben ik als James Bond sluipend langs de muur naar binnen geglipt, omdat ze mij anders konden zien vanaf het balkon. In de lift, naar de 5e verdieping, met heel veel voorpret.
We stopten bij kamernummer 517.
Ik klop op de deur in het ritme zoals mijn zus dit zou doen. Vervolgens hoor ik een paar maat 37 voetjes achter de deur rennen en er slaat een deur dicht in de kamer:
"Ja ik moet zo nodig plassen, doe jij even de deur open!" Subtiel mam.
De deurknop draait, de deur gaat langzaam open en daar stond hij, met de grootste verbazing die ik ooit heb gezien in zijn ogen.
Goud waard.
*Mission Accomplished*
