Op een koude avond in December was ik alleen thuis, dacht ik. Onder mijn televisie huppelt ineens een donkergrijze gestalte met een staartje nonchalant naar de andere kant van de woonkamer. Toen ik klein was, noemde mijn moeder elke muis die langskwam, Charlie. Zo was ook mijn eerste reactie: "Kijk nou, Charlie!" Ik belde mijn geliefde zuster die biertjes aan het tappen was op haar werk. Haar reactie was echter iets gechoqueerder: "Getsie, jakkes Nank, moeten we echt niet hebben hoor!!" Alsof ik Charlie geroepen had om langs te komen...
De volgende dag heb ik twee muizenklemmen gekocht, en 4 dagen later had ik uitgevonden hoe deze vrouwonvriendelijke apparaten werkten. Vervolgens de val gezet, met (heel chique) een stukje Berlinerworst. De dag erop was de Berliner weg, maar geen muis! Dezelfde dag, alsof het het lot was, kreeg ik dit filmpje doorgestuurd:
Na weken, maanden met vallen, gif en speurtochten, hebben wij een vangst van Charlie numero uno en Charlie numero dos. Desondanks blijken er nog veel meer Charlies warm in ons huisje te zitten, dus wat nu? Nog die avond kwam hij de trap aflopen, alsof hij uit de hemel kwam vallen, Lapje! Vorige week kwam deze lapjeskat 's avonds via mijn dakraam (5 hoog overigens) binnen geslopen. Vandaag de dag is het vaste prik dat ik een avondkat heb! En het mooie van het verhaal is, een kat met honger en jachtlust! Elke avond komt deze kater even langs om te kijken wat er te halen valt. Gisteravond zat ik in alle stilte te studeren, toen ik in de keuken allemaal gestommel hoorde. Ik stond op, gluurde om het hoekje de keuken in, en Lapje springt van de trap, vol op een muis. Vervolgens loopt mijn freelance muizenjager triomfantelijk de trap op met zijn vangst, om deze mee te nemen naar buiten voor verdere activiteiten.
*Lapje ziet zijn prooi*
Geen idee van wie deze kat is. Tips zijn welkom, dan kan ik de eigenaren een bosje bloemen brengen om ze te bedanken aangezien hun huisdier ons appartement verlost van ongewenste huisdiertjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten